Jacek Braciak urodził się 12 maja 1968 roku w Drezdenku a wychowywał się we wsi Rzekcin. Jest absolwentem Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Strzelcach Krajeńskich. W 1991 roku ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jest aktorem filmowym, teatralnym i dubbingowym.
Teatralnym debiutem Braciaka była rola w „Weselu” w reżyserii Wiesława Górskiego w roku 1987 w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. Cztery lata później w 1991 roku zagrał postać Łatki we „Fredraszkach” Aleksandra Fredy — spektaklu wyreżyserowanym przez Jana Englerta, za którą otrzymał nagrodę jury na Przeglądzie Przedstawień Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi.
Debiutem filmowym aktora był występ w filmie „Z soboty na poniedziałek” (1989) w reżyserii Marka Wałaszka. Następnie grywał role epizodyczne, m.in. w: „Enaku” (1993) Sławomira Idziaka, „Wielkiej wsypie” (1993) Jana Łomnickiego czy „Uprowadzeniu Agaty Marka Piwowskiego (1993). Przełomem w karierze Braciaka był udział w filmie Piotra Trzaskalskiego „Edi” (2002), gdzie obok Henryka Gołębiewskiego, zagrał zbieracza złomu Jureczka Sokołowa. Za tę rolę otrzymał Nagrodę dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i Polską Nagrodę Filmową Orły 2002.
Za najlepsze role Braciaka uznaje się porucznika Klina w „Katyniu” (2007) Andrzeja Wajdy, Macieja Korneta w„Córce trenera” (2018) Łukasza Grzegorzka i przede wszystkim występy w filmach Wojciecha Smarzowskiego. U Smarzowskiego zagrał aż w pięciu produkcjach: Władka w „Róży” (2011), posterunkowego w „Drogówce” (2013), Kolumba w „Pod mocnym Aniołem” (2014), Głowackiego w „Wołyniu” (2016) i księdza Leszka Lisowskiego w „Klerze” (2018). Ta ostatnia rola przyniosła aktorowi Orła w kategorii Najlepsza Główna Rola Męska na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
Za rolę w najnowszym filmie Łukasza Grzegorzka, gdzie wystąpił obok Agaty Buzek i Adama Woronowicza pt. „Moje wspaniałe życie” (2021) otrzymał Nagrodę dla Najlepszego Aktora w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na krakowskim Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Camera.
W roku 2021 aktora można podziwiać również w najnowszym filmie Jana P. Matuszyńskiego „Żeby nie było śladów’, który znalazł się w oficjalnej selekcji konkursu głównego festiwalu w Wenecji.
Aktor wiele lat współpracował z Teatrem Powszechnym im. Zygmunta Hubnera w Warszawie. Na deskach stołecznego Teatru Współczesnego wystąpił w przedstawieniu „Wstyd” w reżyserii Wojciecha Malajkata, za którą to rolę w 2020 przyznano mu nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza. Równocześnie z karierą teatralną i filmową Braciak zaczął regularnie pojawiać się na małym ekranie w wielu polskich serialach, m.in. w: „Pannach i wdowach” (1991), „Bożej podszewce” (1997), „Miodowych latach” (1998-2003), „13 posterunku” (1998), „Złotopolskich” (2002), „Na dobre i na złe” (2002), Rodzinka.pl (2011-2013, 2015-2020), „BrzydUli” (2008-2009) czy „Prawie Agaty” (2012).
Jacek Braciak wielokrotnie angażował się w kampanie społeczne. Wziął udział m.in. w kampanii promującej profilaktykę wykrywania cukrzycy w roku 2018 zorganizowanej przez Polskie Stowarzyszenie Diabetologiczne czy Fundacji #GłosZwierząt zachęcającej do ich adopcji w roku 2020.
Wybrana filmografia:
1988 – „Z soboty na poniedziałek” reż. Marek Wałaszek
1991 – „Panny i wdowy reż. Janusz Zaorski (serial)
1993 – „Wielka wsypa” reż. Jan Łomnicki
1993 – „Enak” reż. Sławomir Idziak
1993 – „Uprowadzenie Agaty” reż. Marek Piwowski
1997 – „Boża podszewka” (serial)
1998-2003 — „Miodowe lata” (serial),
1998 —„13 posterunek” (serial),
2002 — „Złotopolscy” (serial),
2002 – „Edi” reż. Piotr Trzaskalski
2002 – „Na dobre i na złe” (serial),
2005 – „Z odzysku” reż. Sławomir Fabicki
2007 – „Katyń” reż. Andrzej Wajda
2008-2009 — „BrzydUla” (serial)
2011 – „Róża” reż. Wojciech Smarzowski
2011 – 2013 „Rodzinka.pl” (serial),
2012 – „Prawo Agaty” (serial).
2013 – „Drogówka” reż. Wojciech Smarzowski
2014 – „Pod mocnym aniołem” reż. Wojciech Smarzowski
2016 – „Kamper” reż. Łukasz Grzegorzek
2016 – „Wołyń” reż. Wojciech Smarzowski
2018 – „Córka trenera” reż. Łukasz Grzegorzek
2018 – „Kler” reż. Wojciech Smarzowski
2021 – „Moje wspaniałe życie” reż. Łukasz Grzegorzek
2021 – „Żeby nie było śladów” reż. Jan P. Matuszyński
